به گزارش سلامت نیوز به نقل از سیناپرس، ناحیه بافتی که دندان‌های ما را احاطه کرده است و به نام لثه شناخته می‌شود و دندان‌های سالم به لطف الیاف لثه زیادی که دندان را به فک متصل می‌کنند، محکم در لثه لانه می‌کنند. لثه خانه فیبروبلاست‌ها است، سلول‌هایی که به تشکیل بافت همبند کمک می‌کنند.

گروهی از دانشمندان دانشگاه توهوکو کشف کرده‌اند که سفتی لثه بر خواص فیبروبلاست‌های لثه تأثیر می‌گذارد، که به نوبه خود بر احتمال وقوع التهاب و ایجاد مشکل در فیبرهای لثه تأثیر می‌گذارد.

استادیار ماساهیرو یامادا از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه توهوکو می‌گوید: ما متوجه شدیم که لثه نرم منجر به التهاب می‌شود و مانع از رشد الیاف لثه می‌شود.

مدتهاست که مشخص شده است که افراد دارای لثه ضخیم یا سفت کمتر مستعد ابتلا به تحلیل یا عفونت لثه هستند. جایی که لثه شروع به عقب نشینی می‌کند و ریشه دندان را آشکار می‌کند، عوامل زیادی می‌توانند منجر به تحلیل لثه شوند، مانند بیماری لثه، مسواک زدن بیش از حد و جویدن تنباکو. اما این اولین بار است که سفتی لثه به واکنش‌های بیولوژیکی نسبت داده می‌شود.

بیشتر بدانید: التهاب لثه چیست و چگونه درمان می شود؟اگرچه فیبروبلاست‌ها نقش مهمی در نگهداری، ترمیم و التیام لثه ایفا می‌کنند، اما مولکول‌های زیستی التهابی و تخریب کننده بافتی مختلفی تولید می‌کنند که فیبرهای لثه را تخریب می‌کنند. علاوه بر این، فیبروبلاست‌ها با پاسخ‌های ایمنی به پاتوژن‌ها مرتبط هستند.

یامادا به همراه همکارش پروفسور هیروشی اگوسا، از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه توهوکو، یک محیط مصنوعی ایجاد کردند که لثه نرم یا سخت را شبیه‌سازی می‌کرد و فیبروبلاست‌های لثه انسانی را روی آن‌ها کشت می‌داد.

آن‌ها کشف کردند که سفتی سخت شبیه سازی شده توسط لثه یک سیستم ضد التهابی درون سلولی در فیبروبلاست‌های لثه را فعال می‌کند که از التهاب جلوگیری می‌کند. با این حال، بافت نرم شبیه سازی شده با لثه، سیستم ضد التهابی فیبروبلاست را سرکوب کرد. این احتمال التهاب را افزایش داد و منجر به سنتز کلاژن کمتر شد.

یامادا می‌افزاید: تحقیق ما اولین تحقیقی است که مکانیسم‌های بیولوژیکی را در رابطه با ویژگی‌های لثه‌ای بیمار نشان می‌دهد. انتظار می‌رود که نتایج این تحقیقات، توسعه بیومواد پیشرفته را برای کنترل التهاب موضعی یا میکرودستگاه‌هایی که ریزمحیط شرایط التهابی را شبیه‌سازی می‌کنند، تسریع کند. یافته‌های آن‌ها در مجله Scientific Reports منتشر شد.